İnsan zaman ilerledikçe “değerli” ve “vazgeçilmez” gördüğü şeylerin birçoğunun aslında o kadar de mühim olmadığını fark ediyor.Ama bazı şeyler var ki ne kadar zaman geçerse geçsin gerçekten vazgeçilmesi bir kenara atılması imkansız.Benim için bunlar bana her zaman rol modeli olmuş olan ve daima saygı duyacağım annem ve babam, mıncırmaya doyamadığım kardeşim, kardeş gibi büyüdüğüm kuzenim ve şu iki akıllı <3 kendilerini halen düzgün nickler bulamadıkları için kınıyor ve “Cary ve Wed” olmakla cezalandırıyorum (ayrıca bkz. Caroline ve Wednesday)
İkisiyle teee lisenin başında tanıştım.En klasik hikaye olarak hoşlanamamıştık birbirimizden ama sonradan öyle bi kaynaştık ki…Hayatım boyunca Cary ve Wed gibi başka insanlarla tanışamayacağımı biliyorum.Yanlarında gerçekten kendim gibi olabildiğim, oturup saatlerce star wars yüzüklerin efendisi falan konuşabileceğim, anime izleyip sütyenlilerle dalga geçebileceğim,her pazartesi “ahanda yeni cosplay!” diye cowonla yanlarına gidebileceğim, beraber hesionka takip edebileceğim, dizi izleyebileceğim, kitaplarımı dergilerimi paylaşabileceğim yegane insanlar cary ve wed benim için.Bu lafları defalarca söyledim belki ama bir bu kadar daha söylesem bıkmam..Çok zor dönemlerden de geçtik ama biliyorum ki kopmayacağız artık <3 ikinizi de çok seviyorum dedelerim xD
Neyse bu yazıyı yazma sebebime gelecek olursak..Cary’min doğum günü <3 şu an sınavlarla boğuştuğundan okuyamayacak bunu ama sonradan okuyup miymiymiyk diye sevinsin diye yazmak istedim ^^ doğum günün kutlu olsun canım.sen de wed de iyi ki varsınız ve iyi ki tanışmışız..ikinizi de çok çok çok seviyorum <3
